آموزش

تعدیل نیروی کار آموزشی بسیار مهم خواهد بود. بسیاری از معلمان، که منحصرا در محیط هایی با تفکیک جنسیتی کار
کرده اند، ممکن است تغییر به آموزش مختلط را چالش برانگیز بیابند. برنامه های بازآموزی، با تمرکز بر حساسیت
جنسیتی و آموزش فراگیر، ضروری خواهد بود. توزیع مجدد متعادل معلمان زن و مرد نیز ضروری است، همراه با
مشوق هایی مانند پاداش و ارتقاء برای تشویق به بازنشستگی زودهنگام.
احتمالا در این مرحله شاهد مقاومت گروه ها و محافل محافظه کار خواهیم بود. برخی از والدین ممکن است به دلیل
نگرانی های اخلاقی از فرستادن دختران خود به مدارس مختلط خودداری کنند. برای مقابله با این احتمال، به یک برنامه
کلان فرهنگی و اجتماعی نیاز داریم. برنامه های مشارکت اجتماعی، از جمله کمپین های آگاهی بخشی عمومی به نفع
آموزش مختلط، باید برای اطمینان خاطر خانواده ها راه اندازی شود. برجسته کردن نمونه هایی از کشورهای مدرن با
اکثریت مسلمان میتواند اعتماد به نفس ایجاد کند. همزمان، سازوکارهایی برای جلوگیری از آزار و اذیت – مانند
سیاست های گزارش دهی شفاف، خدمات مشاوره ای و آموزش کارکنان – باید در همه مدارس تعبیه شود. دانش آموزان
نیز به حمایت نیاز خواهند داشت. با توجه به اینکه آنها در محیط هایی با تفکیک جنسیتی و با قوانین سختگیرانه
بزرگ شده اند، ممکن است فاقد مهارت های اجتماعی لازم برای تعاملات سالم مختلط باشند. برنامه های تربیتی، جلسات
توجیهی و استراتژی های مشارکت ساختارمند در کلاس درس می توانند این گذار را تسهیل کنند. تشویق دانش آموزان
بزرگ تر به مربیگری دانش آموزان کوچکتر می تواند به عادی سازی هنجارهای رفتاری جدید کمک کند.
در این گذار همچنین باید از نظر منطقه ای حساس بود. مناطق شهری ممکن است آموزش مختلط را آسان تر بپذیرند، در
حالی که مناطق روستایی یا محافظه کار ممکن است مقاومت کنند. اجرای مرحله ای منطقه ای، همراه با حمایت هدفمند
– مانند بورسیه های تحصیلی برای دختران و بودجه زیرساختی برای مدارس روستایی – به کاهش نابرابری ها کمک
خواهد کرد.
فراتر از ادغام جنسیتی، پرداختن به مقاومت ایدئولوژیک در میان مربیان ضروری است. برخی از معلمان، به ویژه
آنهایی که تحت نظر رژیم آموزش دیده اند یا وابسته به آن هستند، ممکن است در برابر اصلاحات مقاومت کنند یا از
اخراج خود بترسند. ارزیابی های فوری باید انجام شود تا مشخص شود کدام افراد می توانند سازگار شوند، کدام نیاز به
آموزش مجدد دارند و کدام یک باید حذف شوند. باید به معلمانی که صرفا از برنامه های درسی اجباری پیروی می کردند،
تضمین های واضح داده شود، در حالی که کسانی که به طور فعال ایدئولوژی افراطی را تبلیغ می کردند باید
مسئولیت پذیر و پاسخگو باشند. آموزش مجدد، تضمین امنیت شغلی و گزینه های بازنشستگی زودهنگام باید بخشی از
یک گذار انسانی و عملی باشند.
دانش آموزان نیز به حمایت روانی و تحصیلی نیاز خواهند داشت. برخی از دانش آموزان دبیرستانی که غرق در روایت های
ایدئولوژیک هستند، ممکن است آموزش سکولار را گیج کننده بیابند. کودکان خردسال ممکن است در میان اختلافات
بزرگسالان احساس اضطراب کنند. مدارس باید فضاهای بحث ساختارمند، مشاوره و تغییر تدریجی برنامه درسی را ارائه
دهند؛ حفظ دروس اصلی و محتوای آموزشی و در عین حال توسعه محتوای جدید در تاریخ، ادبیات و اخلاق.